“ Het zit in kleine dingen, een goeiedag en een dankuwel, Een simpel gebaar dat is wat telt. “
Om 13u30 gaat de winkeldeur open. Vandaag mag ik terug een namiddagje “’t één en ’t ander “openhouden. Al gauw heb ik mijn eerste klant die benieuwd vraagt of we wafels hebben vandaag. “Ja hoor” roep ik vriendelijk vanachter mijn kassa terwijl ik nog vlug de laatste zaken in orde breng.
Wat later komt de kar van Ergo 2 met wat kaarsjes die zorgvuldig moeten worden ingepakt voor het Flanders Fields Museum. Eigenlijk mag ik het woord ‘moeten’ niet gebruiken, want wat ik niet gedaan krijg neemt mijn collega morgen zonder morren over en omgekeerd ook.
Enkele jaren geleden had ik nooit kunnen denken dat ik hier ooit ging staan. Ik voelde me alleen, had geen energie en het liefst zat ik in mijn veilige cocon. Sinds mijn opname heb ik een lang en hobbelig parcours afgelegd. Maar ook mooie momenten kruisten mijn pad, zoals mijn eerste kennismaking met ’t één en ’t ander. De therapieën en stages hebben veel inzichten gegeven waar ik nu nog dagelijks mee aan het werk ga.
Als ik om half zes de deur van de winkel sluit weet ik waarom ik in de week wat extra rust neem. Het gevoel dat je nuttig bezig bent en mensen kan helpen met het zoeken naar dat ene speciaal cadeautje. Dat ik daarbij nog eens deel mag zijn van een topteam , dat maakt van mijn namiddagen in de winkel unieke belevenissen.
Nancy
